EĞİTİMİ YENİDEN ŞEKİLLENDİRMEK

0

Evimin tam karşısındaki okula bakıyorum. Orasının okul olduğunu biliyorum. Ya bilmeseydim?

Diyelim ki, ben asırlar öncesinden gelmiş biriyim. Bir zaman makinesine binmişim ve bugüne ışınlanmışım. Bugünün dünyasını tanımaya çalışan bir zaman gezginiyim. Elbette beni şaşkınlıktan şaşkınlığa sürükleyecek pek çok durum, olay ve nesneyle karşılaşacağım. Ancak şimdiki konumuz eğitim ve okullar.

Bir binanın önündeyim. Tesadüf bu ya; teneffüs saatine denk gelmişim. Bakıyorum bahçede koşuşan, tek tip giyinmiş farklı yaş ve ebatta çocuklar var. Bahçenin çevresi teller ve demir parmaklıklarla çevrili.

Soracağım ilk soru şu olurdu: Allah’ım bu çocuklar nasıl bir suç işlediler ki; demir parmaklıkların ardındalar?

İronik değil mi?

Okullara hiç bu gözle bakmadığıma şaşırıyorum şimdi?

Çocukları bir suçlu gibi demir parmaklıkların ardına hapsediyoruz. Onlardan kırk dakika boyunca sessizce onlara sunduğumuz bilgi bombardımanını beyinlerinde patlatmalarını ve bilgiyi bir sünger misali beyinlerine emdirmelerini, sınavlardan yüksek puan almalarını, iyi karnelerle eve dönmelerini bekliyoruz.

Kırk dakikalık derslerden sonra on dakika koşturmalarını, enerjilerini dengelemelerini sonra tekrar hareketsiz oturup öğrenmelerini bekliyoruz. Çocuk yerine robot imal etsek daha iyi olmaz mıydı?

Bugünlerde Salman Khan’dan , ‘Dünya Okulu’ isimli kitabı okuyorum. Eğitimci, anne,baba, öğrenci… Kim olduğunuz hiç fark etmez. Kitabı okumanızı canı yürekten arzularım.

Günümüz teknolojisi her gün, bırakın günü her an hızla ilerlerken, eğitimi yeniden ele almanın zamanı gelmedi mi?

Şahsen merak ettiğim her konuda alanında uzman birilerinin videolarını izliyor, makalelerini okuyor ve doğru bilgiye vantuz gibi yapışıyorum.

Bu sistemi çocuklarda da kullanamaz mıyız?

Okullar demir parmaklıklardan arındırılsa, çocuklar bilgiyi netten alsa ve okullar idealize edildiği gibi öğretmenlerin rehberlik ettiği, çocukların deneyler yaptığı, oyunlarla öğrenmeyi pekiştirdiği bir sosyalleşme alanı olsa.

O zaman koşuşturmalar demir parmaklıklı bahçelerde değil, çocukların varmak için can attığı okul yollarında olsa.

Eğitimi yeniden şekillendirecek yürek olsa bizlerde.

Güzel olmaz mı?

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.