Sanatı Takdir Etmek

0

Akasyalar öldü.

Cebimde biriktirdiğim tasolar düştü
Bombaların ve tankların çıkardığı gürültüde
Çocukların sesine kar ve fırtına eklendi.
Akasyalar öldü.

Bu sığ toplumun ortasında bir kadın vardı.
Menekşelerin ezildiği topraklarda şiir okudu.
Yıldızlar kaydı kimse dilek tutmadı.
Akasyalar öldü.

Turuncu tüllerin arasından sarkmadı sepetler
Binalar değil bulutlar devrildi pencere önlerine
Güneş açtı saksının içinden kimse görmedi.

Akasyalar öldü.

Küçük kız çocuğu yukarı kaldırdı kolunu
Hayvanların katledildiği bu dünyada
Fırçasını dans ettirdi yeryüzünün dehlizinde
devrim yarattı çivisi çıkmış dünyada
Çatısı olmayan evleri boyadı.
Akasyalar öldü.

Sokak ortasında dans etti iki genç
Günah dediler varoluşsal sancı saplandı.
Cam parçaları battı ayaklarına portresiz sokaklarda.
Akasyalar öldü.

Kalabalıklar ortasında durdu adam,
kimse çarpmadı. Üstelik burası uçurumdu. Elinde yırtık market poşeti vardı
İçi boştu kimse anlamadı.
Akasyalar öldü.

Uçuşan ipler asılıydı şarampollere
Hadi! Bir adım at sesi duyuldu cellatlardan.
Taşlar sekti fay hatlarından.
Ateşler içinde kundakla uğurlandı masumlar.
İpler koptu, uçuştu havada gülümseyen suretler
Akasyalar öldü.

Böcek kalktı fil olmayı denedi.
Köpek havlamayacağım dedi.
Kuşlar suyun üstünde dans etti.
Oyunu kurallarına göre oynamayı reddettiler.
Ilık hoşaf tebessümü ile insanız ulan biz! dediler.
Akasyalar öldü.

Hep aynı türkü çuvaldan elbise giyen çocuklar
Alem-i cihan gelse rendelenmiş kalplere ne anlatır?
Güya beş asır yaşayacakmış gibi!
Kalplerini hiç yoklamadı bu insanlar.
Akasyalar öldü.

Çürük bir diş gibi sardılar ceninleri pamuklara.
Bu hengame düzende kayısı reçelleri dizdi teyzeler.
Mutfak tablo kokuyordu kimse acıkmadı.
Akasyalar öldü.

Memleket gibi bakan çocuklar
Yüzlerinde patlayan bombaları gösterdi.
Un çuvalı giyen çocuklar, toz bulutundan kefenlerine baktı.
Büyükler sırt döndü,  çocuklar bıçaklamayı öğrendi.
Akasyalar öldü.

Silinmiş bir harita üzerinde
Atan bir kalpten başka bir şey olmayan insanlar
Kimse tarafından terk edilmediler
Kendileri tarafından imha edildiler.
Akasyalar öldü.

Defolu çıktı çiçekler.
Çanları susturdu ince küpeli kadınlar
Zamanla değil kalp ile gelişti her şey.
Bombaların fişini çekti çocuklar
Poşetin içini ekmek doldurdu adam.
Akasyalar öldü.

Çürük diş gibi sarılan ceninler
İnsanlığı ve hakkı aradı dört bir yanda.
Balık kalktı kuşu sırtına aldı, yüzdü bulanık sularda,
Çığ altında kalsalar da sevmeyi öğrendi canlılar.
Akasyalar öldü.

Dans eden gençler betonda akasya ağacı olmak için kök saldılar.
Çiçekleri suladı fırçası ile küçük kız.
Bu sığ toplum şiir dinledi, dilek diledi
Sanat ancak böyle takdir edilirdi.

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.