Ah!

Milliyetçi duygularımın beni kamçıladığı şu günlerde bir hüzün,derin bir kaygı var içimde. Bağırmak istiyorum herkese, her şeye. Ülkem kendine gel! diye haykırmak istiyorum. Ülkemiz ne sınavlardan geçmiştir ki tarihimiz bunun örnekleriyle dolu. Bu sıralar canımız yanıyor, içimizde öyle taşlar birikti ki biz bunu hep birlikte parçalamak yerine taş üzerine taş koyar olduk. Dönüp arkamıza bakmadan önce sorar olduk: “Neci, kimci?” İnsan olduğumuzu unutur olduk. Değerlerimizi kaybeder olduk. Gruplaştık, ötekileştik, paramparça olduk. Vicdanımıza kendi kurallarımızı koyar olduk. En evvel Müslüman olduğumuzu unuttuk Bir bütün olmayı, Hep birlikte üzülmeyi, Sevinmeyi… Yaradılanı Yaradan’dan Ötürü sev demiş Yunus Emre. Sevemedik. Ah bir sevebilseydik!