GURBET..

0

“Künc-i mihnetde rakiba beni tenha sanma,
Yar ger sende yatur mihneti bende yatur.”
Divan edebiyatımızın mühim şairlerinden olan Ruhi muhakkak ki bunu gurbette olduğu için yazmıştır.
Kimimiz memleketinden uzakta olduğu için,kimimiz vatanından uzakta olduğu için kendisini ‘gurbetteyiz’ diyerek nitelendirmiştir.Hatta çoğumuz diyebiliriz.
Ama asıl gurbetlik neresidir?
Bence gurbet;gönül köşküne koyduğumuz ile alakalı bir durum.. Eğer onun yanındaysak ne ala bizden daha şanslı kimse yok..Ama yok eğer ondan uzakta isek vatanımızda da olsak,memleketimizde de olsak gurbette biçareyiz.
Yar olan kimse odur ki yanıbaşını maşuka huzur ve saadet yeri, kendisinden uzakları ise gurbet yeri olarak nasip etmiştir.Ama maşuk tabi rahat duramaz.. Seher yelinden yarin kokusunu,uçan kuşlardan yarin selamını dilenerek uzakları yakın etmenin derdindedir..Yani gurbeti sılaya çevirmenin yollarını arar..
Ama çare bulur,ama bulamaz bilemem..Orası kader..
Bildiğim yegane bir şey varsa o da gurbet denilen şeyin;yare olan uzaklıkla,hasretle ilgili şey olduğudur…
Cümlelerin sonuna gelirken ey okuyucu şimdi sor bakalım yüreğine gurbette misin?
Gurbette isen sana yarin kokusunu getiren bir seher rüzgarın var mı?
Yada gurbet denilen şeyden bi-haber misin?
Gelelim beytin manasına..
“Eyy sevgiliyi benden koparan rakip..
Beni yalnız sanma..Yar seninle yatıyorsa derdi benimle yatıyor..”
Selam ve dua ile..

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.