Bir kibrit kutusu kadardı parmakları.
Boğumları belirgin.
Elleri yumuşacık ve küçücüktü.
Yağmurun elleri gibi…
Korkaktı aynı zamanda.
Bir çıtırtıdan ürperen serçe gibi.
Kanatları vardı ama, uçmaya cesareti yoktu.
Bir kanadın altına girdikten sonra niye uçacaktıki.
Büyüdü büyüdü büyüdü…
Ne o kanatın altına sığabildi,
Ne de kanat onu ısıtabildi.
Araladı sığındığı kanatı.
Güneş ilk başta gözlerini kamaştırdı.
Ama uçmak istiyordu.
Korka korka, bir kelebek gibi
Hafifçe bıraktı kendini.
Ve o uçtu.
Uçmanın özgürlüğünü buldu da.
Kanatın güvenilirliğini bulamadı.
Hala bir küçük serçe gibi korkuyordu…
Turkish