ne eksik hep fazla yirmi yedi yaşım
denize sıfır umutlu dağlardan
düze yeni indim dikenlerim elimde
adım yuvarlandı sarp yamaçlardan
biri beni ismimle söyledi bana
gözlerimi yaşlı bir fotoğraf kanattı
adımı dünya koydum dönerken sana.
yaşım eski bir talihsizlikti bildiğim
dondurduğum umutlar ceplerimde eridi
düşük rakımlı ovalarda
hayat bolca klişedir
tenhada pusu kurar insana
güneşe ve rüzgara karşı yaşamak
işte sen adında bir bela
insan neyden yapıldıysa
ona dönecek sonunda.
yaşım yirmi yedi taşla vurulmuş
kazınsın istedim asfaltlardan
biri beni gelişine vursun kenarına
unutulmuş bir yerde adım geçti
yenilmiş şeyler adına
dikildim ve kaş çattım
çekinsin diye dünyaya.
yirmi yedi yaz asıp boynumu sana kuruttum!
Turkish