(50 yıl sonrasına…)   “Bütün güzel kadınlar zannettiler ki; Aşk üstüne yazdığım her şiir Kendileri için yazılmıştır. Bense daima üzüntüsünü çektim. Onları iş olsun diye yazdığımı Bilmenin.”                                                Orhan Veli KANIK   En güzel...

 BERİTAN AĞIRLIĞINDA YAŞAMAK Durup durup yüzümü yıkıyorum. Yumrukluyorum bütün duvarları. Geçmediğin bütün caddelerden geçiyorum. Kedi ve köpekleri seviyorum yol boyu. Gökyüzü sahiline sere serpe uzanmış bulutlara bir selam...

O meşhur gemi de kalktı, o kömürlü tren de. Kimse kavuşamadı.  Bir sevda ateşi de bitti böyle.  Sonra, ötelerden gelen sisli bir bulutun gölgesinden irkildi yürekler.  Sevda, akıl...

Ben hala o şarkıyı dinliyorum. Sana benzeyen sokaklardan geçiyorum hala. Seni özlediğim sokaklarda daha çok üşüyorum. Bak! Gece de vazgeçti gökyüzünden. Ay bile vazgeçti gün ışığından. Ben hala bu sokakta...

Kimsenin uğramadığı, kuşların hiç göç etmediği belki de kimsenin bilmediği bir sokakta donmak üzere olduğunuzu düşünün. Yaşamak için ısınmaya ihtiyacınız var. Uzaklardan size doğru gelen hoş...