SÖYLE YÜREĞİM

Arayışlar içindeyim ve bu hayatta aradığım tek şey kendim değilim. Aradığım ve beklediğim bir şey daha var. Ruhumun eksik parçası… Belki de henüz yüzünü görmediğim, sesini duymadığım, adını bilmediğim, hiç bilmeden beklediğim sevdam. Ne kadar da geç kalıyorsun yüreğime. Halbuki yüreğim hazır sevmeye. Ben ki hiç bilmeyeni bekleyenim. Belki de beklediğim sevdanın ta kendisi. Sevda da kişiler bir öznedir ama aslolan sevda değil midir? Sevda sadece mutluluk değildir. Sevdanın acıya katlanmak olduğunu da yaşamasam da bilirim. Yürek neden acıyacağını bile bile böyle bir şeyi ister onu bilmiyorum ama tamamlanmak için eksik parçası olduğunu bilirim. Benimkisi hiç olmayan birine yazılmış bir mektup misali.. İnsan gönlünü en çok satırlara yazar ya bende satırlarımı beklediğim sevdama yazıyorum. Önceden yazılmış sevda satırlarında arayacak birini bulamamak bile bir özlem. Sevda her haliyle hasretlik mi demek? Kimi ismen var olup cismen var olmayan sevdasını bekler kimi de benim gibi ismi de, cismi de henüz olmayan gönlünü açabileceği sevdasını bekler. Benim gibiler Cemal Süreyya, Atilla İlhan gibi şairleri de okuyamaz bu yüzden. Zamanı vardır çünkü ve bu satırlar en çok yürekte hissedilince anlam bulur. Zaten gönülde o satırları hissetmezsen şiirden geriye ne kalır ki? Bir Şükrü Erbaş şiirinde seni bulmak var ya hani…
Beklediğim şey gerçekten bir insan mı yoksa sevdanın ta kendisi mi? Yürek kuş gibi kanatlanıp uçmayacak ve sevdiğinin gönlüne konmayacaksa hiçbir zaman tamamlanır mı? Hep bir şeyler eksik kalmaz mı yüreğim? Sen söyle yüreğim beklediğin, eksik olan parçan bir Sevda mıdır?