Nasip.

Veyselkarani Hz. geliyor zihnime.

Kapı eşiğine kadar gelip dönen. Bir Adımında kapıdan içeriye girdiğinde Kalbimizin nur cemali olan Efendimiz sav.’i göremeyen. Teslim oldu. Canı yandı. Ağladı. Gönlü bükük bir şekilde o kapıdan geri döndü. Nasipte böyle işte azizim. Nasip öyle bir ince Çizgi ki sen yapacağım az kaldı geleceğim olacak dersin. Gün gelir Merdivenlerden geri dönersin. Arkana bile bakamazsın. Kendi kendine büyüyen, her mevsim açan kardelen gibi kendini yenilersin. 

Sonra bir kapı kapını çalar, sana gelir. Bir hırka. Öyle bir hırka ki, dünyaların gözleri merak ettiği bir hırka. Bir hatıra. Bir eşya. O teslimiyetine. Allah’a annesine itaatinden kazanan Allah dostuna gelen bir hediye. Hiç beklemediği anda gelen o mucize. İnanmayanlar için mucize yoktur. Kalpleri kör olduğu için. Mühürlenmiştir. İnanmazlar. Lakin Allah, mucizeleri yaratmıştır. İnananlar çok şükür biliyoruz ki; Mucizeler inananlar için bir çıkış ve varış çizgisidir. Elhamdülillah iman ettik. Sabrediyoruz çabalıyoruz ve vazgeçmiyoruz davamızdan.
Allah istikametimizi afiyeti daim etsin.